fbpx Skip to main content

Graag deel ik hier mijn verhaal: hoe ik van radeloze slapeloze nachten naar terug rust in mijn hoofd ben gaan en er nu uiteindelijk mijn missie van heb gemaakt om lotgenoten te helpen in hun strijd tegen de piep.

Die vreselijke boodschap

“Je moet er mee leren leven”. Deze woorden echoën nog steeds in mijn oren, maar zijn nu eerder een herinnering aan de reis die ik heb afgelegd. Na mijn zoveelste bezoek aan een professional (dit keer een NKO-arts), stond ik daar terug op straat: met de “geruststelling” dat er niets mis was met mijn oren (euh, hier ga ik toch niet beter van slapen hoor vannacht) en een kaartje van de psycholoog in mijn hand. Al mijn hoop opnieuw verbrijzeld. Medisch gezien leek er geen oplossing voorhanden. Die irritante, alomtegenwoordige pieptoon die zo onwelkom mijn leven was binnen gedrongen, zou er voor altijd blijven.

De weg naar habituatie begint wanneer je je brein als bondgenoot omarmt.

Het ‘Meest Idiote Fietsongeval’

Op een donkere winterochtend in januari 2017 begon mijn tinnitus reis na die ik niet anders kan beschrijven als het ‘meest idiote fietsongeval in de geschiedenis van fietsers wereldwijd’. Aan nog geen 5km/u uitglijden over een bevroren plasje … idioot, niet? Nog steeds verbaasd, en de pijn verbijtend, ging ik het kantoorgebouw binnen om aan mijn werkdag te beginnen. Dagen gingen voorbij – ik kan je vertellen dat ik ondertussen een meester was geworden in het negeren van de bonkende pijn in mijn hoofd – toen mijn collega’s uit grote bezorgdheid me naar de spoeddienst hebben gebracht. Het verdict: een hersenschudding. Thuisblijven voor vijf dagen zou genoeg zijn, werd mij verteld. Maar op een avond hoorde ik een luide, enerverende pieptoon. Die “vriend voor het leven” heeft zijn intrede gemaakt.

De Dagelijkse Strijd

Wat hierna volgt is een duistere periode van steeds dieper wegzakken in moedeloosheid, afgewisseld met angst bij het besef dat rust een verloren luxe is vanaf nu. Uiteindelijk ben ik 2 jaar later in een burn-out beland. Dagelijks vocht ik tegen mijn tinnitus, maar dag na dag verloor ik die strijd. Zowel fysiek als mentaal was ik volledig uitgeput. Mijn levensvreugde was gestolen.

Tinnitus als Compagnon

En nu? Nu heb ik mijn glimlach teruggevonden, leef ik weer voluit, en heb ik een vriend voor het leven: Mr. T. De strijdbijl is begraven, en zelfs de rust die ik vreesde nooit meer te ervaren, is teruggekeerd. Boeken lees ik zonder achtergrondmuziek, maandelijks bezoek ik concerten (weliswaar met oordoppen, zoals iedereen zou moeten doen), en elke ochtend word ik uitgerust wakker.

Van Vijand naar Vriend

De grote doorbraak kwam toen ik de ware kracht van mijn brein ontdekte. Wat ik eerst als vijand beschouwde (het is namelijk mijn brein dat het tinnitusgeluid creëert), is nu mijn grootste bondgenoot geworden. Door onder andere mijn negatieve gedachten en emoties te gaan ombuigen die spontaan in me opborrelden bij de storende piep, heb ik opnieuw rust in mijn hoofd gevonden. Dankzij TRT, cognitieve gedragstherapie en ACT heb ik nu alle tools in handen om op een gezonde manier met mijn tinnitus om te gaan.

Geef een reactie